Auto, Auto, Auto...........

Lieve lezers!

Als eerst wil ik iedereen weer even bedanken voor de leuke reacties! Ik vind het nog steeds heerlijk om de reacties te lezen! (ook late reacties zijn leuk Meneer Zwemmer!)
Ik moest weer even terug lezen waar ik gebleven was, maar dat is al weer best een tijdje terug. Gelukkig houd ik een dagboekje bij, anders valt het nog best tegen om alles weer een beetje naar boven te halen!
Het laatste bericht kwam uit Amidale, met onze Saar wat onze Saar niet meer is. Hoop pech en ellende met de auto gehad. Ik had een beetje gehoopt er een leuke spannende blog van te kunnen maken, maar met al het auto gezeur zal het wel een beetje tegenvallen. Gelukkig hebben we ook nog wel wat leuke dingen gedaan en meegemaakt. Ik ga weer van voorafaan beginnen!

Vanuit Armidale zijn over The Waterfall Highway richting Coffs Harbour gereden. Onderweg een paar stops gemaakt, als eerste bij Bakers Creek Falls. Het heel niet voor niks The Waterfall Highway vanwege de diepe dalen die uit het niets lijken te komen met een aantal watervallen. Even van het uitzicht genoten en doorgereden richting het Wollomombi National Park. Mooi park, met walkingtracks langs grote 'aardkloven' en diverse lookouts. Na een nachtje slapen op het NP, hebben we nog twee routes gelopen door het park en toen: Saar Startte niet meer. Dit ging ons niet gebeuren, eindelijk lekker op pad, en dan dit. Gelukkig heeft een hele aardige meneer ons geholpen, en Saar startte weer. We zijn in een keer weer terug gereden naar Brisbane, dat als er echt wat mis was dat het in iedergevel nog binnen onze gerantie zou vallen. We kwamen pas 's avonds laat weer aan in Brisbane, dus hebben we maar gekampeerd op terrein van de garage. We waren we benieuwd naar hun gezichts uitdrukkingen als wij 's ochtends lekker aan het ontbijt zaten bij hun op de stoep.
En ze waren leuk! Zelfs wij vonden het toen nog grappig!
Wij gingen maar weer even de stad in, terwijl de garage de auto na keek. Na een dagje rondhangen weer richting de garage gelopen, in de hoop dat de auto klaar zou zijn. En dat was zo, nouja zo goed als. Als we voor de volle 100 % wilden gaan. Nouja wat doe je, je wil gewoon een goede auto waar je op kan vertrouwen. Maar dat zou dus een dag of vier gaan duren voor we de auto weer op konden halen. In de tussentijd kregen we een leen auto mee, om toch wat te kunnen ondernemen.

Als erste zijn we ricting Rainbow Beach gerede, omdat we daar toch nog niet geweest waren. Bij aankomst maar weeo snel mogelijk omgedraaid en hard weer weg gereden. Door de naam lijkt het heel wat, alleen valt de realiteit heel zwaar tegen. Wisten we dat ook weer. Vervolgens weer langs Brisbane naar beneden gereden. Onderweg zijn we bij de Glass House Mountains gestopt. Bij het info centum geweest om naar de mooiste bverg te vragen. Volgens hen wat dat Mt. Ngungun. Mooie niet te zware route. Daarna konden we nog een rondje OM Mt. Tibrogargan lopen, waar we waarschijnlijk ergens een afslagje gemist hebben waardoor we wel de hele berg op klommen. En wij ons maar afvragen waarom het zp steil was. Ik heb het laatste stukje berg maar niet gedaan, omdat het wel heel steil was voor een paar hele gladde schoenen. veiligheid voor alles..... ahum ahum. Na de tracks zijn we naar Surfers Paradise gereden. Daar zat een jongen die we met oud en nieuw in brisbane ontmoet hebben. In Surfers zelf heb ik me echt staan verbazen over de commerciele uitbuiting. Hoge wolkenkrabbers om maar zo veel mogelijk toeristen in kwijt te kunnen. Voor backpackers ook genoeg tentjes om zo veel mogelijk geld te verbrassen. Okee, ik heb me best een avondje vermaakt, ook misschien een paar dollartjes meer uit gegeven dan nodig was. Maar af en toe moet dat kunnen.
Verder was het in Surfers echt noodweer, Het water waaide uit de zwembaden en langs zee kon je ook niet lekker lopen. Kortom, zo veel mogelijk binnen blijven en heerlijk onderuit gezakt films kijken.
En toen gingen we weer naar Brisbane.
Daar vol goede hoop aangekomen, en de auto was nog niet klaar. Alsof het niks was, vertelden ze ons dat we nog een week moesten wachten. Dat viel echt even heel zwaar tegen! De monteurs hadden wat in de motor gevonden waardoor er een hele nieuwe motor in moest. Of eigelijk een ander oud kreng wat nieuw zou zijn in onze auto. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden.
Wij gingen weer weg uit Brisbane voor twee gratis nachten in Spot X.
Niet echt mijn ding, maargoed Linda ging lekker surfen en ik ging mee als personal photographer! Het surfen wilde niet erg lukken waardoor ik mijn leven voor niks gewaagd heb door zee in te gaan. En ik was echt best ver in zee, het water was helemaal tot boven mijn knieen.
Wat kan ik verder over Spot X vertellen, Naar mijn idee een oord voor 'mooie' mensen, of nouja voor mensen die iedergeval vinden dat ze erg 'mooi' en 'geweldig' zijn.
Verder hebben we in niet heel veel gedaan, met pinda's en niet zo heel lekkere (gesmolten) chocola, 'pinda rotsjes' gemaakt. Na deze zware dagen zijn we doorgerden naar Sydney.
Linda had een pakketje uit NL ontvangen wat we even op gingen halen. Ook moesten we nog de registratie sticker ophalen voor de auto bij het hoofdkantoor in Sydney. Het pakketje was echt eerlijk, althans de inhoud. Spekkies en chocola. In NL is de chocola zo veel beter!
Vanuit Sydney in een keer doorgereden naar Brisbane (again). Om onze Saar weer op te halen. Na 10 uur rijden kwamen we eindelijk bij de garage aan, veels te laat natuurlijk dus gingen we maar weer kamperen.
's Ochtends zaten wij weer vol goede moed aan het ontbijt bij hun op de stoep.
Na een dagje wachten bij de garage hadden de monteurs nog niets laten horen (de sales en monteurs zitten trouwens op verschillende locaties). Wij waren het spuugzat. De jongens op de sales afdeleing hadden het ook helemaal gehad, ze hebben voor ons pizza gehaald en hebben voor ons ook nog twee nachten in een hostel geregeld. Mijn eiegen bed, met prive badkamer! Wat een luxe, net als thuis!

We hebben in Brisbane nog een Mount ontdekt, nouja je kon naar boven rijden en dan zou je een geweldig uitzicht over Brisbane moeten hebben. Het enige wat ik gezien heb was een groot wit mist gordijn. het zelfde soorts wat ik gezien heb in Sydney bij de Bleu Mountains. Niet heel erg bijzonder als ik eerlijk ben. Maar als we Saar terug krijgen wordt dit de perfecte test-berg. Steil, en veel bochten. Is kijken hoe goed de nieuwe motor is.
Maar zo ver was het nog niet. Eerst hebben we nog Australia day. Helaas was er veel afgeslast venwege het 'slechte' weer wat helemaal niet slecht was naar mijn idee. Overdag eerst naar het Australie museum best leuk en ook nog wel een beetje interressan. maargoed verder is het natuurlijk gewoon een museum... niks aanraken, alleen maar kijken. GAAAP...
's Middags hebben we n lekker plekje in het zonnetje opgezocht, en heerlijk naar alleen maar blije mensen gekeken. Dat zie je ook niet vaak. Ondertussen op het muurtje begon er een Bulgaars- Griekse Turk tegen ons te praten.
Na een beetje praten hebben we hem maar meegenomen naar de kroeg voor een drankje. Aan het eind van de avond kwam hij met het idee om met ons mee te gaan reizen. Hij was bang om alleen in de outback te zijn. Kan ik me voorstellen. Aardge vent, maar daar blijft het dan verder ook bij. Aan het eind van de avond kwam er nog een donkere gozer + dronken vriend bij ons zitten. Zijn naam was Innocent. Hij maakte als grapje: really funny, a black guy named Innocent. Best grappig inderdaad.

En toen gingen we WEER terug naar de garage. En de auto was klaar, ook al was ons vertrouwen in de auto al grotendeels verdwenen. We zijn met Saar de berg in Brisbane opgereden, en dat ging zoals verwacht niet zoals het hoorde. Met 20 km/h de berg op, en op een heel steil stuk (nog steiler als helling in de parkeergarage in Enschede haha) En we moesten terug van de berg af rollen. Best genant. We zijn weer terug gean naar de garage dat we maar een goeie deal moesten sluiten. waarop hun antwoordwas: jullie moeten gewoon aan de auto wennen, want het is echt een goede auto. Het enige wat wij konden denken was: Jaja.....
We zijn weer naar Sydney gereden, in de hoop dat ze op het hoofdkantoor wel naar ons zouden luisteren.
In Sydney wilden ze een deal met ons sluiten: een andere auto. We konden kiezen uit een station wagon of een andere busje. Dat viel nbest tegen, ik neigde meer naar het andere busje vanwege de ruimte wat we in moesten leveren, en dat met al onze zooi, terwijl Linda voor de station wilde gaan.
Dit werd lastig, we lieten het afhangen van de proefritten.
Toen we het andere busje te zien kregen, was de keuze eigelijk al gemaakt. Na een proefrit in de station wisten we het zeker. Het busje was er nog erger aan toe dan onze Saar al was, er zat al niet heel veel lak meer op wat er waarschijnlijk ook niet beter op zou worden. De station was voor ons. Het was nog een 4-wheel drive ook, wat we in eerste instantie ook wilde. Na twee dagen wachten was de auto klaar.
In Sydney is er verder niet heel veel gebeurd, mijn lang verwachtte pakketje kwam eindelijk aan, autodrop en autodrop. Beide doosjes hebben niet heel lang geleefd. Allmaal dankzij mijn kapotte mp3, is dat toch nog ergens goe voor geweest! Laat de nieuwe lading maar komen! Ook hebben Linda en ik een avond gescheiden doorgebracht. Heel raar als je 24/7 op elkaars lip zit. Linda ging op date, en ik ging naar de bios. Voor het eerst in vier maanden pap, mam en piet blij gemaakt met een uurtje skypen. Nog steeds geen reden om ergens voor terug te gaan, alles gaat nog steeds zijn zelfde gangetje. (sorry)

Ondertussen hebben we auto'tje geruild, Al onze zooi moest vanuit Saar in de station, dat viel nog niet mee. We hebben het een en ander achtergelaten, waaronder ons superfijne matras. Dat deed (en doet nog steeds) het meeste pijn. Vooral in mijn rug, nek en schouders.
Na een hoop ge*&^##$@& hebben we alle zooi toch in de station gekregen.
En we konden we op weg! Wat een heerlijk gevoel! De auto ingestapt en naar Canberra gereden, de hoofdstad van Australie. Rondje gelopen langs het oude parlement huis, richting het War museum, Heel el meer was er niet in Canberra. We gaan door richting Melbourne over The Great Alpine Road. HET ski gebied van Australie, inclusief ski liften en lange rode palen om de weg te markeren als er sneeuw ligt. Hele mooie route, en het was zelfs heel koud, ongeveer 15 graden denk ik.
Onderweg ar Melbourne nog een tussenstop gemaakt bij het Wilsons- Promontorie NP. Nog een paar tracks gelopen langs zee, rainforests en over bergen die een klein beetje tegenvielen, maargoed we zullen ook wel een beetje verwend zijn. Het zal er misschien ook aan liggen dat het park heel toeristisch is met alle aangeharkte paadjes, beetje jammer. Het is wel weer een beetje anders om tussen de wombats te slapen in plaats van de kangoeroes.

En weer op weg richting Melbourne, na een plaspauze: start de auto niet meer..................... AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH! Ik wort er niet goed van, wij zijn vervloekt.
Dus, we zijn in maar weer naar de garage gegaan, ondertussen wachten we weer 4 dagen, we hebben gelukkig nog wel de auto, en hij start ook wel, allleen schijnt er ergens een fout te zitten waardoor die heel soms dus niet start. Dat moet maar weer even verholpen worden. In de tussentijd zijn we naar Phillip Island geweest. Dit staat bekend om de penguin parade. Het is echt onwijs leuk om te zien, ze komen allemaal in kleine groepjes het water uit voor hun veiligheid. Sommige zijn zo dik dat ze niet meer kunnen lopen, die liggen dan maar een beetje hulpeloos op hun buik, tot ze weer overeind kunnen komen. Helaas was t best wel donker buiten, dus we konden het niet helemaal goed zien. Ik (als penguin-fan) heb genoten, ondanks het weer. Ook hier is het koud. Ik was blij dat ik een paar dagen daarvoor een en regen-jas gekocht had.

Hier laat ik het weer even bij, ondertussen wachten wij vrolijk door tot de auto klaar is (ik hoop aan het eind van de middag) en dan hard op zoek naar werk!
Ik had de vorige keer gezegd met hoop spannende verhalen te komen, is helaas niet gelukt. Ik ga er vanuit dat dat de volgende keer beter is!

Heel veel liefs uit Oz!!

X Suus