From Paradise Airlie to pumpkin picking hell

Aloha!!

Het is weer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, kortom, tijd voor een nieuwe blog!
Als eerste wil ik jullie even bedanken voor de leuke reacties! Vind het ook leuk om van jullie te weten hoe het in Nederland is!
Alle plannen zijn weer is omgegooid voor de zoveelste keer. Moet ook kunnen, tijd genoeg om nieuwe plannen te maken. Ik zou zeggen lees en geniet.

Maargoed waar was ik gebleven.. maar weer bij het begin beginnen.
Na een nachtje heerlijk buiten geslapen te hebben in Airlie beach, maar een hostel gezocht.
In het hostel aangekomen nog een paar uurtjes in een echt bed geslapen. Airlie Beach is een beetje vergelijkbaar met Byron Bay. Erg op backpackers en hun behoeften (niks doen, eten, drinken en geld uitgeven) gericht. Veel pubs, clubs en fastfood. Kortom wij gaan ons wel vermaken hier! Voordat ik naar de Whitsundays zou gaan heb ik nog een paar dagen in Airlie gespendeerd. Heerlijk aan de Lagoon gelegen, bakken in de zon. Af en toe een duik nemen in het water om even af te koelen. Een Lagoon is trouwens een aangelegd water omdat de zee te gevaarlijk is om in te zwemmen vanwege de vele kwallen.
Na een paar dagen niks doen en een hoop geld uitgeven te hebben gingen we dan toch eindelijk de boot op richting de Whitsundays. In eerste instantie zouden we op een grote catamaran gaan. Hier hadden we al wat slechte verhalen over gehoord, dat hij vaak kapot zou zijn enz. enz. Nouja we hoopten er maar op dat het dan deze keer wel goed zou zijn. Bij het inchecken bleek deze inderdaad, weer kapot te zijn. Nu gingen we op een gewone zeilboot met 18 mensen. Niet echt een succes, Op de boot een plekje uitgezocht om te gaan slapen. De plekken die nog over waren, lagen pal naast de wc. En de wc maakt echt heel veel kabaal met doortrekken. Goed slapen zat er niet in aangezien iedereen in een keer midden in de nacht naar de wc moest.
Nouja het varen was heerlijk. Ik moet eerlijk zijn dat ik veel meer van de Whit Sunday Islands verwacht had. Ik had overal maagdelijk witte stranden verwacht met palmbomen. Maar helaas, grote bergen volbegroeid met bomen. Het enige mooie is White haven beach. Ook hadden we niet het allermooiste weer van de wereld wat het allemaal weer een beetje minder mooi maakte. Gelukkig hadden we net een mooi weer momentje toen we op White Haven Beach aankwamen. Helaas hadden we maar anderhalf uur om daar rond te lopen. Verder viel er op de boot niet heel veel te doen buiten eten, goone( goedkope wijn) drinken en van het helaas tegenvallende uitzicht genieten.
We zijn nog twee keer gaan snorkelen in super sexy stinger suite vanwege de mogelijke stingerfish (kwallen) de stinger suits heb ik 'helaas' niet op de foto staan. Mijn excuses. Snorkelen was wel leuk, ook weer door het slechte weer viel dat een beetje tegen omdat je de kleuren van het koraal niet goed zag. Al met al had ik meer van de trip verwacht voor het geld wat ik er voor betaald heb.

Bij terugkomst op het vaste land stond ik nog te draaien, apart gevoel. Spullen gedumpt in het hostel, boodschappen gedaan en een heerlijke duik in de Lagoon genomen. Daarna nog een tijdje in het zonnetje gelegen. IK heb samen met Linda besloten nog wat langer in Airlie Beach te blijven. Katrien zou in Ayr gaan werken. Linda en ik wisten nog niet zo goed waar we heen zouden gaan. We hebben beloten naar Bowen te gaan. Hier zou een mooi natuurpark en strand zijn. Ook is hier de film Australia opgenomen waar nog wel redelijk van te zien is. De laatste avond hoorde we dat er in Bowen veel werk was, hier konden we ook wel een poging tot wagen.

In Bowen aangekomen maar een beetje rond gevraagd voor werk in de omgeving. Schijnt inderdaad een hoop farm work te zijn. De eerste dag maar een beetje het 'enorme' Bowen verkend. Valt niet bijzonder veel te doen. Het hostel ziet er in ieder geval we gezellig uit. 's Avonds maar een beetje op tijd in bed gekropen zonder werk in het vooruitzicht. Linda had werk aangeboden gekregen om Chilli's te plukken en in te pakken. Zou voor mij een dagje niks doen worden. Gelukkig word ik 's ochtends om 7 uur me bed uit gehaald om ook te gaan werken. Voor mij werd het paprika's inpakken. Niet heel boeiend werk maar het verdient goed, en je staat binnen in de schaduw. Na dit 3 dagen gedaan te hebben was dit afgelopen en moest ik wachten op weer wat anders. Linda is inmiddels ook klaar met de chilli's dus konden we gezellig samen wachten op wat anders. 's Avonds kregen we werk aangeboden om chilli planten te planten. Maar weer vroeg ons bed in aangezien de wekker om 4.30 ging.
Om 5.30 gingen we het busje in samen met Antonio(Italiaan) en Emiel(Zweed). Om 6 uur zijn we begonnen met planten, de farmer was een beetje een aparte kerel die we alleen gezien hebben als de chilli plantjes weer op waren. Pauze tijden waren onbekend dus die hebben we zelf maar ingevuld. In de ochtend viel het nog mee, je heb nog nergens last van en we gingen als een trein. na onze eerste pauze rond een uur of 10 begon het warm te worden en begon ik mijn spieren al lekker te voelen. Gelukkig waren het 2 leuke gasten die Linda en mij er die dag wel doorheen zouden slepen. Na nog een paar uurtjes planten wist ik niet meer hoe ik moest staan/ bukken om die planten de grond in te krijgen. Heb er veel in stilte in gevloekt. Toch gingen we nog aardig snel. Na de middagpauze ben ik er maar bij gaan zitten en steeds een stukje naar achter geschoven. Het zou een lang dagje worden. We moesten een oppervlakte van ongeveer twee en een half voetbalveld inplanten en dat met zijn vieren. Er zaten overal vieze padden onder het plastic waar je regelmatig in greep. Niet erg lekker. Linda zat nog met een grote vogel die alleen maar haar aanviel. En het was zo vreselijk warm. Al met al 11 uur gewerkt die dag. We zagen er niet meer uit door het zweet zonnebrand en heel veel stof en modder. Al met al hebben we toch nog een leuke dag gehad. Veel gelachen en geouwehoerd. Morgen moesten we weer terug komen om een ander veld met chilli's te gaan plukken. Dat viel nog best tegen, de hele dag gebukt staan in de brandende zon en proberen de goeie chilli's er uit te zoeken. Toen we dachten het veld met chilli's klaar te hebben kwam de farmer nog met het idee om ook nog even het veld met aubergines te gaan plukken.
Tuurlijk, geen probleem. Hier zijn we ook nog even mee bezig geweest en het leek ons een goed idee om er nu maar is mee te stoppen. Verbazingwekkend genoeg had de farmer het zelfde idee.
Bij terugkomst in het hostel heerlijk gedoucht en onderuit gezakt. Onderweg naar de supermarkt strompelend kwamen we twee gasten tegen die aan ons vroegen of we plukkers waren, wij: ja, hoezo? Hun: Jullie lopen als plukkers. Hmm, okee we liepen inderdaad een beetje mank en alles deed pijn. Ergens had ik er wel een voldaan gevoel over, dat we het volgehouden hebben in de hitte.
Ook op deze farm waren we weer klaar en konden we weer wachten op een ander baantje.

Gelukkig kregen we een inpakbaantje aangeboden. Lekker in de schuur tomaten inpakken. Ongelooflijk geestdodend werk. Ik moest alleen maar deksels over dozen heen te schuiven die een machine ingepakt heeft. Ik geloof dat ik in 3 uur tijd 70 dozen gedaan heb. Me neus was tegen die tijd wel leeg, en het was ook niet heel bevorderlijk voor de erger wordende spierpijn. Dit seizoen was ook weer bijna afgelopen dus ik hoefde gelukkig nog maar 1 dag terug te komen. De volgende dag begon weer met deksels op dozen schuiven en daarna mocht ik de bakken met handverrijdbare vork heftrucks. Toch weer een stuk minder geestdodend. Gelukkig maar 4 uurtjes gewerkt en het seizoen was inderdaad afgelopen, dus ik kon weer op wat nieuws wachten.

Na 1 dagje niks doen, okee we hebben in het hostel schoongemaakt, kregen we weer wat anders aangeboden. We gaan pompoenen plukken, Achter een trekker aanlopen met een lopende band. Opzich een heerlijk baantje, je kan lekker ouwehoeren tussendoor, muziek luisteren, het gaat niet heel snel. Wel is het bloedheet, je moet constant bukken en tillen maar zoveel beter als pakbaantjes. Veel valt er niet over te vertellen, heb twaalf dagen pompoenen geplukt. Er gebeurt niet veel elke dag is hetzelfde. Ook hier kruipt de sleur er langzaam in. Vroeg opstaan, lunch maken, busje in, werken, weer naar huis, douchen, eten, nog even zitten en weer naar bed. En dan begint het hele verhaal weer opnieuw.
Ik moet wel zeggen dat je na een dag zweten veel meer van een dousche geniet als normaal. Zelfs het eten smaakt beter na een dag ploeteren in de zon.
En toen waren er nog de mango's. Hier staat Bowen ook wel een beetje bekend om. Heb samen met Linda nog 2 dagen mango's ingepakt. Ook weer vreselijk saai, maar het verdient allemaal lekker. Je verdient hier bijna $20 per uur. Dat zou ongeveer 13 euro zijn. Kunnen we in Nederland nog wat van leren.

Na een maand Bowen wordt het maar is tijd om weer verder te gaan, alle groente/ fruit seizoenen zijn ook afgelopen nu vanwege het cycloonseizoen wat 1 december begonnen is. Het enige waar we nog op moeten wachten voor we verder kunnen zijn de visa formulieren. Dit houd in, als je 88 dagen farmwork gedaan hebt, kan je in aanmerking komen voor je tweede working/ holiday visa. Dit vind ik toch het proberen waard omdat ik toch ook moet werken om extra geld te verdienen. Mooi twee vliegen in een klap.
De tijd die we moesten wachten hebben we in het zwembad versleten.
En nog hebben we geen natuurpark of strand gezien. Best erg want we hebben nog wel regelmatig een vrije dag tussendoor gehad.
Verder valt er niet heel veel meer te vertellen. De maand werken was niet heel interressant, ook al leek het eindeloos te duren.

Momenteel zit in samen met Linda in Townsville, waar we van plan waren naar Magnetic Island te gaan. Maar door de hitte slaan we dat nog even over, nu gaan we zo snel mogelijk door naar Cairns om te kijken voor een auto waarna we weer naar beneden willen rijden om het cycloonseizoen te ontwijken.
Maargoed ook dit kan zoals alles elk moment veranderen.

Dit was het weer voor deze keer, zal proberen de volgende keer weer wat meer meegemaakt te hebben!

Liefs en groetjes vanuit Australie!!

Cheers!!